En dan….vakantie!

Het is vandaag echt zo’n dag, zo aan het einde van het schooljaar. Net een gezellig, maar iets wat te druk zomerweekend achter de rug. Een weekend bomvol laatste sportactiviteiten, met muzikaal examen van oudste dochter die zojuist was teruggekomen van schoolkamp (dus iets met een kort lontje) en ook de jaarlijkse familiedag gaf acte de présence. Je kent het wel, toch? Allemaal leuk, maar wel wat veel.

Maandagochtend

En dan is het maandagochtend. Kinderen uit bed trommelen (“Waarom nu wel en in het weekend niet?”, denk ik dan) en naar school. Tijd om de werkweek weer fris te beginnen.  En ineens meldt je jongste dochter zich bij je….ziek…. Ziek? Nu? Weet je het zeker? Hmm, ik denk dat het tijd is voor vakantie.

Laatste schoolmaand

Wat is dat toch met die laatste schoolmaand elk jaar? In mei is er nog geen vuiltje aan de lucht. De tulpvakantie (ja, zo wordt de meivakantie ook wel eens genoemd) is dan net achter de rug. Je zou dan denken dat die batterijen weer helemaal opgeladen zijn. Klaar om te knallen in die laatste school- en werkweken. En dan zijn we een maandje verder, en snakt in eens iedereen naar die felbegeerde zomervakantie, klein én groot. Hoe komt dat toch?

In juni komt alles samen

Wat me opvalt, is dat in juni (of juli, als het schoolreces dat jaar laat valt) werkelijk alles samenkomt. En dan doel ik niet alleen op de schoolse activiteiten, zoals schoolreisjes, schoolkamp, verjaardagen van de juffen, lentewandeling en niet te vergeten de laatste schoolweek waarvoor heel wat ouders mee mogen helpen om het allemaal mogelijk te maken, maar ook onze bezigheden ’s avonds en in de weekends. Net voor de zomervakantie plannen we allemaal massaal die jaarlijkse familiedag, het gave-maar-o-zo-vermoeiende sportkamp, dat spontane dagje op stap met vrienden, die mooie muziekuitvoering om aan ouders, opa’s en oma’s te laten horen wat ze zoal niet hebben geleerd het afgelopen jaar en natuurlijk niet te vergeten de vele verjaardagspartijtjes. Juni is volgens mij dé favoriete geboortemaand voor veel ouders-in-spé. Ook die van ons trouwens ?. Allemaal echt heel leuk, maar wel wat veel. Beetje meer spreiding zou wat mij betreft welkom zijn.

Vakantie

Ik vind het dan ook niet gek dat we, als ik voor mezelf spreek, aan het einde van elk schooljaar hunkeren naar die vakantie. Als een soort van jaarlijks ritueel. En ik ben denk ik niet de enige, kijkend naar mijn dochter die op de bank  ligt met haar duim in haar mond en een dekentje over haar heen. Nog even en dan is het zover: VAKANTIE! Niks moet, alles mag. We zijn er aan toe. Jullie ook?